Wprowadzenie
Filippino Lippi był wybitnym włoskim malarzem okresu renesansu, działającym głównie we Florencji i Rzymie. Uczeń Sandro Botticellego, syn znanego malarza Fra Filippo Lippiego, zyskał uznanie dzięki swoim bogato zdobionym freskom, wyrafinowanemu stylowi i umiejętnemu łączeniu tradycji quattrocenta z nowymi tendencjami sztuki włoskiej przełomu XV i XVI wieku.
Wczesne życie i edukacja
Filippino urodził się około 1457 roku we Florencji jako nieślubny syn Fra Filippo Lippiego i Lucrezii Buti, zakonnicy z klasztoru dominikanek Santa Margherita w Prato. Po śmierci ojca w 1469 roku, młody Filippino został powierzony opiece Sandro Botticellego, pod którego kierunkiem rozwijał swoje umiejętności artystyczne.
Kariera artystyczna
Wczesne dzieła Lippiego są często trudne do odróżnienia od prac Botticellego, co świadczy o silnym wpływie mistrza. Jego samodzielna kariera rozpoczęła się na przełomie lat 70. i 80. XV wieku. Prace Lippiego szybko zyskały popularność dzięki ekspresji emocjonalnej, dbałości o detale i wyrafinowanej narracji.
Do jego najważniejszych zleceń należą freski w kościele Santa Maria sopra Minerva w Rzymie oraz cykl fresków w kaplicy Strozzi w kościele Santa Maria Novella we Florencji. Oba cykle wykazują wpływy szkoły umbryjskiej i rzymskiej, szczególnie Perugina i Pinturicchia, oraz pokazują rozwijającą się w jego twórczości tendencję do manieryzmu.
Styl i technika
Styl Filippina Lippiego cechuje się wyrafinowaną elegancją i teatralnością. Jego dzieła łączą elementy gotyckiej linii i bogactwa zdobień z renesansową dbałością o perspektywę, anatomię i klasyczne motywy. W przeciwieństwie do swojego ojca, który skupiał się na liryzmie i subtelnych emocjach, Filippino często prezentował dramatyczne sceny z bogatym tłem architektonicznym i dynamicznymi postaciami.
Lippi był także mistrzem w doborze kolorystyki, często stosując żywe, ale harmonijnie zestawione barwy. W swoich freskach chętnie wykorzystywał motywy antyczne i alegoryczne, wplatając je w chrześcijańskie narracje, co czyni jego twórczość przykładem renesansowego humanizmu.
Najważniejsze dzieła
Freski w Kaplicy Carafa, Santa Maria sopra Minerva, Rzym (1488–1493) – dekoracje z życia św. Tomasza z Akwinu i Matki Boskiej.
Kaplica Strozzi, Santa Maria Novella, Florencja (około 1487–1502) – cykl fresków przedstawiający sceny z życia św. Filipa Apostoła i św. Jana Ewangelisty.
Zwiastowanie (ok. 1485) – przechowywane w Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie, dzieło łączące symbolizm z delikatną ekspresją emocjonalną.
Pokłon Trzech Króli (ok. 1496) – obraz przechowywany w Narodowej Galerii w Waszyngtonie.
Znaczenie i wpływ
Filippino Lippi odegrał istotną rolę w przejściu od stylu wczesnorenesansowego do manieryzmu. Jego twórczość była inspiracją dla wielu późniejszych artystów, w tym dla Rafaela i młodego Michała Anioła. Dzięki umiejętności łączenia bogatej narracji z klasycznym rygorem formy, stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli florenckiej szkoły malarskiej końca XV wieku.
Śmierć i dziedzictwo
Filippino Lippi zmarł nagle we Florencji w 1504 roku. Mimo stosunkowo krótkiego życia pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny, który do dziś stanowi przedmiot badań historyków sztuki i podziwu miłośników renesansu.
Bibliografia
Freedberg, S. J. Painting in Italy, 1500–1600. Penguin Books, 1975.
Hartt, Frederick. History of Italian Renaissance Art. Prentice Hall, 2003.
Lightbown, Ronald. Filippino Lippi. Oxford University Press, 1978.
Vasari, Giorgio. Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów. (Tłumaczenie polskie), PIW, Warszawa, 1985.
Zuffi, Stefano. Il Rinascimento. Mondadori Electa, 2001.